|
|
|
|
|
|
|
|
O Muzeum
Patron
|
|
|
|
|
Maksymilian Chrobok
|
Biografia Maksymiliana Chroboka
Maksymilian Chrobok przyszedł na świat 11 sierpnia 1911 roku w Bottropie w Westfalii. Ojciec Mikołaj wyemigrował do Zagłębia Ruhry w 1896 roku w poszukiwaniu pracy i chleba, w Bottropie znalazł pracę w tamtejszej kopalni. W latach 1920-1921 na terenie Westfalii organizował akcję plebiscytową na rzecz Polski. Po plebiscycie Mikołaj Chrobok wraz z rodziną wrócił do Polski do rodzinnej miejscowości Łańce (w byłym powiecie rybnickim). Maksymilian od roku 1926, kiedy to zakończył edukację w szkole podstawowej w Łańcach, przez dwa kolejne lata pracował jako robotnik rolny. Następnie znalazł zatrudnienie w kopalni „Anna” w Pszowie. Lata 1931-1934 to czas spędzony w Państwowej Szkole Górniczej w Tarnowskich Górach. Natomiast trzecią klasę ukończył w Katowicach z wynikiem „bardzo uzdolniony”. Na przełomie lat 1934/1935 odbył służbę wojskową w 23. Dywizji Piechoty Podchorążych Rezerwy 73. pułku piechoty. Dwa lata później został mianowany podporucznikiem rezerwy w korpusie oficerów piechoty. Jesienią 1935 roku przybył do Rudy Śląskiej by podjąć pracę w kopalni „Wolfgang – Wawel” (później „Walenty –Wawel”). Na początku pracował jako nadgórnik, a od roku 1937 jako sztygar oddziałowy. Pod koniec sierpnia 1939 roku został powołany do wojska jako dowódca plutonu w 73. p. p. w Chorzowie. W czasie walk o utrzymanie Biłgoraju, Zwierzyńca i Zamościa, został dwukrotnie ranny. Po zajęciu Zamościa przez Niemców uciekł ze szpitala św. Mikołaja i wrócił pieszo do Rzuchowa, gdzie przebywała jego żona wraz z dziećmi – Stefanią (urodzoną w 1936 roku) i Stanisławem (urodzonym w 1938 roku). Krótko po powrocie został aresztowany i wywieziony do obozu w Eckernförde (miasto w Niemczech – w okręgu Schleswig-Holstein - nad Zatoką Kilońską). Wraz z innymi górnikami został odesłany do pracy w kopalni „Knurów”, gdzie w roku 1941 został sztygarem zmianowym. Pobyt w obozie w Eckernförde nie zniechęcił go do działalności konspiracyjnej w szeregach Armii Krajowej.
Po wyzwoleniu Knurowa zaproponowano mu stanowisko dyrektora kopalni i koksowni w tym mieście. Dzięki jego staraniom udało się uratować kopalnię przed zatopieniem. Niestety w niedługim czasie – 22 lutego 1945 roku został aresztowany przez władze radzieckie pod zarzutem działalności w Armii Krajowej. Wywieziony do dawnego Związku Radzieckiego, przebywał niedaleko miasta Alagir (w Republice Północno-Osetyńskiej na Kaukazie). Przebywając w sowieckiej niewoli pracował na kopalni. Jego marzenie o powrocie spełniło się w listopadzie 1947 roku. Z niewoli wrócił do Rzuchowa, a następnie z całą rodziną powrócił do Rudy Śląskiej, gdzie ponownie podjął pracę w kopalni „Walenty-Wawel” na stanowisku nadsztygara i kierownika robót górniczych. Niestety nie mógł czuć się zupełnie wolny i bezpieczny. Jako „osobnik niepewny politycznie” stale był inwigilowany. Pracując jednocześnie studiował zaocznie na Akademii Górniczo- Hutniczej w Krakowie, którą ukończył w 1957 roku. W roku 1956 został przeniesiony do pracy na kopalnię „Karol” w Orzegowie, gdzie przez trzy lata pełnił funkcję kierownika robót górniczych, naczelnego inżyniera, następnie do roku 1967 był jej dyrektorem. Od 1961 roku włączył się w życie społeczno-polityczne, był radnym, a także zastępcą przewodniczącego Miejskiej Rady Narodowej. W rok później został przewodniczącym Miejskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu, a od roku 1969 był członkiem egzekutywy KM PZPR w Rudzie Śląskiej.
W styczniu 1968 roku powierzono mu funkcję dyrektora kopalni „Bielszowice”. Stanowisko to piastował przez trzy lata, do przejścia w roku 1971 na emeryturę.
Maksymilian Chrobok był pogodnym i życzliwym człowiekiem. Ludzie, którzy Go pamiętają wspominają jak wiele dobrego uczynił dla innych. Dzięki Niemu w Rudzie Śląskiej powstało m.in. wiele placów zabaw, wybudowano hale sportowe, dom kultury, lodowisko, tor saneczkowy, basen kąpielowy. W Bielszowicach Park Strzelnica, a w Orzegowie park im. Janka Krasickiego (obecny Park Młodzieży) wraz z kompleksem sportowym, gromadziły tłumy mieszkańców. W miejscach tych organizowano spartakiady i różne inne imprezy kulturalne. Za efektywną działalność na rzecz dzieci i młodzieży został odznaczony Orderem Uśmiechu – znalazł się w gronie czternastu pierwszych laureatów tego odznaczenia. Kiedy zakończył pracę zawodową poświęcił się zupełnie działalności społecznej. Od 1973 roku pełnił funkcję prezesa Towarzystwa Przyjaciół Rudy Śląskiej, a z chwilą powstania Miejskiej Izby Regionalnej został jej dyrektorem. Mecenasem rudzkiej kultury pozostał do końca swoich dni. Zmarł 26 lipca 1983 roku. W jego ostatnim pożegnaniu uczestniczyło kilka tysięcy osób. Spoczął na orzegowskim cmentarzu. Do dziś pozostał w pamięci wielu osób, które z nim współpracowały, jako życzliwy człowiek i dobry organizator. Do chlubnych jego dzieł należy rudzkie Muzeum.
Data wprowadzenia: 2003-07-28 1353
Data upublicznienia: 2003-07-28
Art. czytany: 11620 razy
|
|
 Wiadomość wprowadził: Zdzisław Sobieraj
|
|
Rejestr zmian:
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Muzeum Miejskie
im. Maksymiliana Chroboka
w Rudzie Śląskiej
Godziny otwarcia:
poniedziałek(ekspozycje nieczynne-od 8.00 do 16.00
środa, piątek - od 8.00 do 16.00
wtorek, czwartek-od 8.00 do 18.00
niedziela
od 13.00 do 18.00
W soboty muzeum nieczynne
Ceny biletów:
rodzinny 25 zł (2 osoby dorosłe + 3 dzieci)
normalny 12 zł
ulgowy 8 zł (dzieci i młodzież szkolna, studenci, emeryci, renciści)
ulgowy grupowy (szkolny) 5 zł
|
|
|
|